**
Met ‘Ricky’ doet regisseur François Ozon (Sous le Sable, Swimming Pool) een dappere poging twee moeilijk verenigbare genres met elkaar te combineren. De film is een sociaal drama waarin een belangrijk fantasy-aspect zit verweven. Realiteit en fantasie kunnen echter wringen en Ozon zoekt de oplossing in humor. Het resultaat is een vermakelijke film, waarbij de fantasie realistisch moet overkomen, maar dit niet altijd even goed doet.
Katie (Alexandra Lamy) is een alleenstaande moeder die met dochter Lisa (Mélusine Mayance) in een flatje in een Franse buitenwijk woont. Ze begint een relatie met collega Paco (Sergi Lopez) en krijgt vrij snel een kind.
Als baby Ricky onder de blauwe plekken zit verdenkt Katie Paco van mishandeling. De vader vertrekt vrijwel direct uit huis. Moeder en dochter zijn weer op elkaar aangewezen en zorgen samen voor de baby.
‘Ricky’ begint heel sterk. De film toont een realistisch beeld van een moeder en dochter die er samen het beste van moeten maken. Op het moment dat er een man in het spel komt, veranderen de relaties. Op subtiele wijze weet Ozon de gevoelens van de drie personages weer te geven. De kijker ziet het drietal zweven tussen onwennigheid, onzekerheid en geluk.
Waar het eerste deel sterk is in de relaties, wordt het vervolg op dat punt een stuk oppervlakkiger. Halverwege de film wordt duidelijk dat Ricky geen gewoon kind is. Het drama verandert in een licht absurde film, waarbij komische effecten de spanning tussen werkelijkheid en fantasie moeten verluchtigen. Dit lukt maar ten dele. De film blijft interessant, maar verliest aan geloofwaardigheid. Niet zozeer door het fantasy-element zelf, maar door de omgang ermee. Ervan uitgaande dat de fantasie werkelijkheid is, wordt er in die fantasievolle werkelijkheid niet realistisch gehandeld.
Ozon heeft zelf het scenario geschreven. Hij heeft het gebaseerd op de novelle ‘Moth’ van Rose Tremain. Waarschijnlijk leent het thema zich beter voor een boek. In een boek is het makkelijker dingen aan de fantasie van de lezer over te laten. Een film is daar toch iets explicieter in. Verder zijn ook emoties moeilijker in een film te vertalen.
Toch beklijft de film wel. ‘Ricky’ is op meerdere manieren te interpreteren en zet zeker aan tot nadenken. En daar is het Ozon duidelijk om te doen.