De Amsterdamse Fotograaf en kunstenaar George Maas is nieuwsgierig van aard. In zijn laatste project stapt hij op mannen af en vraagt hen de inhoud van hun broekzakken te tonen. Hij legt alles fotografisch vast en heeft een selectie van deze foto’s gebundeld in het boek ‘Empty Your Pocket’. 

 

Hoe ben je tot dit project gekomen?
Het idee voor het project kreeg ik toevallig een keer toen ik thuis kwam. Ik leeg bij binnenkomst altijd mijn broekzakken en vroeg mij af wat er bij anderen uit de broekzak tevoorschijn komt. Ik ben mannen met de inhoud van hun broekzak gaan fotograferen en wist nog niet helemaal hoe het project zich verder zou ontwikkelen. Uiteindelijk ben ik erachter gekomen dat het een onderzoek is.

Een onderzoek naar?
Identiteit. De inhoud van je broekzak zegt veel over jezelf. Elke foto geeft een kort persoonlijk inzicht van de geportretteerde. Ik wilde graag weten of mijn vooronderstelling over de persoon overeenkwam met zijn verhaal. De inhoud van de broekzakken zegt veel, evenals de manier hoe hij het uitstalt. Het verhaal dat de persoon erbij vertelt is natuurlijk helemaal interessant en vaak verrassend. 

Je fotografeert alleen mannen. Waarom geen vrouwen?
Nee, daar begin ik niet aan. In vrouwentassen zitten veel te veel spullen. En ik ben van mening: less is more.

Hoe vind je de mannen?
Ik ben begonnen met mensen uit mijn werksfeer. Daarna ben ik mensen op straat gaan aanspreken. Ik koos vooral mensen die een herkenbaar, uitgesproken uiterlijk hebben, zoals een punker, slager of iemand in uniform. Toen ik een keer de schrijver Kluun vroeg mee te werken, was zijn reactie heel enthousiast. Ik besloot me ook op BN’ers te richten. Ik werk als freelancer voor Amsterdamse media als De Mug en De Echo en kom hierdoor met veel mensen in contact. Daarnaast ga ik ook meer gericht naar bepaalde officiële openingen en feestjes. 
Is het niet bezwaarlijk om iemand te vragen zijn broekzakken te legen? Het komt best intiem over.
Ik heb eigenlijk maar twee keer een vervelende reactie gehad van mannen die boos of beledigd waren. Daarnaast hebben wel meerdere mensen geweigerd mee te doen. In het begin had ik daar wel moeite mee. Het voelde als een persoonlijke afwijzing en maakte het voor een volgende keer weer moeilijker. Maar uiteindelijk heb ik er een handigheid in gekregen en nu weet ik wel hoe ik de mensen kan paaien. 

Wat zijn je leukste ervaringen geweest?
Hermitage directeur Ernst Veen vertelde dat als iemand tijdens een vergadering tegenover hem zit met een vieze bril, dat hij die bril dan afneemt, zijn brillendoekje uit zijn broekzak haalt en de bril poetst. Hij wil dus alles onder controle hebben, maar is tegelijk ook heel vaderlijk. Verder fotografeerde ik toenmalig burgemeester van Amsterdam Job Cohen met een knoop in zijn zakdoek en een blackberry: twee heel uiteenlopende manieren om je agenda te beheren. Ook een zitvolleybaltrainer maakte indruk op me. Hij had geen benen en ik was bang dat hij dacht dat ik hem alleen daarom interessant vond. Wat gedeeltelijk ook zo is. Maar toen dacht ik: als ik het niet doe, spreek ik zo’n man juist nooit. Het werd uiteindelijk een heel mooie ontmoeting. 

Wat zijn je toekomstplannen betreffende het project?
Het boek is, zoals het project is: veelzijdig, afwisselend en spannend. Ik ga daarom ook gewoon door met het project. Ik heb een website www.emptyyourpocket.com en die blijft up-to-date. De foto’s worden nu op tentoonstellingen door het hele land vertoond. Verder wil ik het project graag in verschillende grote steden in het buitenland opzetten. Ik heb een serie foto’s gemaakt in Frankrijk en Duitsland en deze portretten staan al op mijn website. Maar hoe ik dit artistiek ga uitwerken, is op dit moment nog de vraag…

(Gepubliceerd in !Nmagazine)